Tuesday, June 30, 2009

काही काम होत का?

ती: तू फ़ोन केला होतास? काही काम होत का?
तो: हो केला होता। का कही काम असल तर रच मी तुला फ़ोन करू शकतो का?
ती: नाही अस कही नाही।
तो: माला तुझी
आठवण येत होती। माला तुझा आवाज आइकावासा वाटला। तुझाशी बोलावस वाटल। मी एकदाफ़ोन केला तुला पण तू उचला नाहीस। काळजी वाटली माला।
ती: बस आता।
तो: एवढ्यात बस? काल आपण पहिलान्दा भेटलो। तू माला आवदलिस। हे सांगायला फ़ोन केला। आणि मी तुलाकसा वाट्लो हे विचारायला फोनेकेला।
काय झाल? तुज्या कड़े कही नाही का बोलायला?
ती: मला ही खुप काही बोलायचा आहे। खुप काही सांगायचा आहे। खुप काही आइकाय्चा आहे। पण आता नाही।आता माझी लहान बहिन माझ्या समोर कान लाऊंन बसली आहे। आणि तिच्या समोर काही सांगणे, बोलणे किव्हांआइकने धोके दायक आहे ;)
तो: बर मग वाट पहिन तुझ्या फ़ोन ची मी
*****
अशी झाली सुरवात एका मैत्रीची

PS: the marathi effect is due to my week long stay in pune. you might get to read a few more marathi posts. I know u wont be really looking forward to them but i will nevertheless pen them down.

2 comments:

Anurag said...

arre sahin ...maaza pann asshi shruvaat zhale paiche :P

Sorry... bad marathi ...but if friendship were to start that way ...then I better call up someone ...like NOW :D

Abha said...

barach divsha nantar tuni kaitari post kela.post karat jaa,mala he avadla..mee pudcha postachi waat bhaghain :) maajhi marathi pan sudhrun jaail.